कविता:- अस्तित्व // पुकार

“अस्तित्व"

तिम्रो भाषा बोल्न लगायौ
मैंले बोलें
तिम्रो संस्कार अँगाल्न लगायौ
मैंले अँगाले
तिमीले आफु जस्तो बनाउन
जे-जे मलाई अख्तियार गर्यौ
सबै-सबै स्वीकारें
मानौ कि तिम्रो निम्ति बनेको A4 कागज हुँ
जसमा जे मुद्रण गर्छौ
दुरुस्तै भई दिन्छु/भई रहेकोछु
मलाई थाहा छ
कहिले जवर्जस्ती,कहिले छलकपटमा

"दोहा":- अध्याय-१

              केहि "दोहा" हरु 

०५) 
मगन्तेहरुले जुक्ति पनि,अनेक नै निकाले
घरमा बोलाएर नै, सक्दो माग्न थाले ।
०५-०८-२०१४

०४)
दिल दिमाग स्वाहा:गरी,भुल्ने कुरा नगर अब
चाहेर पनि भुलु कसरी,मेरो सास हौ जव ।
३१-०७-२०१४

०३)

लघुकथा:- फैसला//अनुत्तरित

                           "फैसला"              

       छोरीको दाईजो प्रकृयामा खिचोला भई मुद्दा बनेर जिल्ला अदालतसम्म पुग्यो ।जायजेथा र सावगासले भ्याएसम्म दाईजो दिएकै थिएँ ।रै पनि चित्त बुझाउन सकेनन्।उनिहरुले माग राखे बमोजिमको रुपियाँ-दस्तुर झट्टै थमाई दिने ममा हैसियत थिएन ।यसर्थ उनिहरुले छोरीलाई नै भाका-समय ठहर्याई फर्काईदिएका थिए ।
       म धर्मसंकटमा परें।छोरीको वल्ल बस्न लागेको घरजमलाई रुपियाँ कै कारणले बिथोल्न चाहन्नथें । त्यसैले माग पुरा गर्न नसकेता पनि केही रकम दिने निर्णयमा पुगें ।जो कुराको अवगत गराई छोरीको घरजम बचाइ दिनलाई अनुनय गर्न जिल्ला न्यायाधिशको घर गएँ ।न्यायाधिशसमक्ष म आउनुको मुराद बताउन खोज्दै थिएँ,भित्र कोठाबाट लाञ्छना र अपशब्दका वचनहरु वर्षिएको सुनें ।अश्रुधारा बगाउदै नव बुहारी हामी समिप आईन् । न्यायाधिश ज्युले कटाक्ष पाराले आफ्नी बुहारीलाई मूल ढोकाको सँघार देखाईदिनु भो ।यो वातावरणलाई बुझ्न म भुक्तभोगीलाई कठिन लागेन । त्यसैले आफ्नो निर्णयलाई गथासो बनाई बैठक कोठाबाट उठ्दै भनें-
'हजुर । ।! आज फैसला छ,अदालत जाउँ कि !'

रचनाकाल:- १४-११-२००७ 
रचनास्थान:- पेराक,मलेसिया  
###  ***  ###

                    "अनुत्तरित"